In dit deel beschrijft één van de deelneemsters van het groepstraject haar ervaring voor- tijdens en na haar proces rondom het groepstraject. Veel leesplezier!

Deel 1 lees je hier https://meetyoursystem.com/2025/07/13/onder-de-oppervlakte-het-proces-van-een-vrouw/

Deel 2 lees je hier https://meetyoursystem.com/2025/08/03/onder-de-oppervlakte-het-proces-van-een-vrouw-deel-2/

Deel 4 lees je hier https://meetyoursystem.com/2025/09/03/onder-de-oppervlakte-het-proces-van-een-vrouw-deel-4-einde/

Jij bent de grote, ik ben de kleine

Mijn plekje, mijn rol als kind en oudste dochter blijk ik niet (altijd) ingenomen te hebben. Ik las het al terug in het boek dat ik van mijn vader kreeg over oudste dochters en heb het daarna ook mogen voelen en ervaren tijdens de verschillende opstellingen die ik heb mogen bijwonen. Zowel als inbrenger, als representant én als toeschouwer. 

Dat is een aspect van familie opstellingen waarvan ik niet had gedacht dat het zo krachtig zou zijn. Welke rol je ook in de opstelling hebt, inbrenger, representant of toeschouwer, iedere keer krijg ook jij weer inzichten. Dus ook als je ‘alleen’ kijkt en tot je neemt komen er dingen in beweging en voel je de boodschap die jij eruit mag halen. Magisch vind ik dat, nu ik meerdere opstellingen in verschillende rollen heb mogen ervaren en er iedere keer weer een boodschap voor mij lag te wachten. 

Thema in veel van de opstellingen waar ik representant ben geweest is ‘de grote en de kleine’. Voor mij hét thema wat betreft mijn plek in mijn eigen familie systeem. Ik heb als kind en ook in de jaren als jong volwassenen altijd veel verantwoordelijkheid gevoeld richting anderen. Altijd het gevoel van moeten zorgen, last moeten dragen, er willen zijn voor de ander ook al ging ik daarmee over mijn eigen grenzen. 

Achteraf gezien komt veel van dat gevoel vanuit het plekje dat ik toen innam. Ik stond niet in op mijn eigen plek van kind en oudste dochter maar nam de ouderrol op mij. En dat zat onbewust bést heel diep geworteld. 

In mijn eigen opstelling deed zich de situatie voor dat ik zelf in mocht stappen en tegenover de vrouwen mocht gaan staan die mijn ouders representeerde. Beau nodigde mij uit om ‘mijn ouders’ in de ogen te kijken en uit te spreken ‘ik ben de kleine, en jij bent de grote’ , ‘jij bent mijn papa/mama en ik ben jouw oudste dochter’. Ik huil gemakkelijk en vind het heerlijk om de emoties die ik ervaar te uiten en met anderen te delen. Ik ben het dus wel gewend dat er wat tranen vloeien, maar wat er door deze situatie met en in mij gebeurde was een compleet nieuwe ervaring. 

Deze situatie is achteraf gezien zo  helend geweest. En terugkijkend naar dat moment en die tranen vind ik de term helend huilen wel een hele mooie en passende. Ik liep volledig leeg, de tranen bleven maar stromen en ik voelde een last van mijn schouders zakken. Op dat moment, in die situatie, heb ik de verantwoordelijkheid die ik altijd droeg maar die niet van mij was van mij af kunnen laten glijden en liefdevol terug kunnen geven aan mijn ouders. En dat voelde alsof ik 10kg lichter werd. 

Ik kreeg toestemming van mijzelf én van mijn ouders om mijn eigen plekje in te nemen. En dat voelt als thuiskomen. 

Het eerste deel lees je hier: https://meetyoursystem.com/2025/07/13/onder-de-oppervlakte-het-proces-van-een-vrouw/

Het tweede deel lees je hier: https://meetyoursystem.com/2025/08/03/onder-de-oppervlakte-het-proces-van-een-vrouw-deel-2/