In de vorige blog schreef één van de deelneemster het begin van haar ervaring. Ik neem je graag mee naar deel 2. Een deel waar zij beschrijft welk besef haar op een hele andere manier naar de situatie heeft laten kijken.

In de vorige blog eindigde ze met de tekst

‘Nu, bijna 8 maanden later, kan ik hardop uitspreken dat het voor mij life changing is geweest wat het traject mij gebracht heeft. Het groepstraject is voor mij een veilige haven geweest waar ik volledig mocht delen, mijzelf mocht zijn en heb kunnen loslaten. In verbinding met andere vrouwen die ook de stap wilden zetten naar meer inzicht in hun systeem.’

De volledige blog kan je nog teruglezen via de link https://meetyoursystem.com/2025/07/13/onder-de-oppervlakte-het-proces-van-een-vrouw/

Het vervolg lees je hieronder:

Nooit volwassen kind geweest..

Een van de belangrijkste inzichten voor mij, uit mijn eigen opstelling is dat ik tot het besef ben gekomen dat mijn moeder nooit volwassen kind is geweest. Haar eigen moeder overleed toen mijn mama 17 jaar oud was. Als volwassen vrouw heeft zij nooit een moeder gehad die aanwezig was. Zij doet het mama zijn van drie volwassen kinderen volledig op haar eigen houtje, zonder voorbeeld, zonder advies te kunnen vragen aan haar eigen mama. 

Met dat ik dit schrijf komen er weer tranen in mijn ogen bij dit besef. Want dit inzicht heeft mij zoveel gegeven. Ik voel trots en bewondering voor haar, voor hoe het haar tot nu toe gelukt is om dit op eigen houtje te doen. Ik ervaar rust en begrip want zij weet niet hoe het is dat volwassen kind te zijn. Ze weet soms niet beter, doet ontzettend haar best maar heeft het voorbeeld nooit kunnen ontvangen hoe je moeder kunt zijn van een volwassen dochter. 

Tot kort geleden heb ik dit inzicht niet met mijn moeder gedeeld, het voelde van mij en ik had nog niet het gevoel klaar te zijn om het met haar te delen. Zelf voelde ik echter aan alles dat er wat was veranderd in mij. Ik keek situaties met mijn moeder anders aan, ik had meer geduld, kon dingen beter loslaten of voor mijzelf ombuigen. Ik had rust en ervaar meer ruimte. Thuis werd dit door mijn vriend ook opgemerkt. 

Afgelopen week was er een situatie waarin ik ‘opeens’ voelde dat het moment daar was, dat ik het inzicht met mijn moeder wilde delen. Dit heeft zo’n mooi gesprek opgeleverd. Met veel tranen, begrip en verbinding onderling. Het voelt alsof mijn moeder en ik, door dit gesprek, zijn begonnen aan een verdiepingsreis van onze moeder – volwassen dochter relatie. En daar ben ik zo ontzettend dankbaar voor. 

In de volgende blog schrijft ze oa:

‘Dat is een aspect van familie opstellingen waarvan ik niet had gedacht dat het zo krachtig zou zijn. Welke rol je ook in de opstelling hebt, inbrenger, representant of toeschouwer, iedere keer krijg ook jij weer inzichten.’

Schrijf je hieronder in voor de nieuwsbrief als jij op de hoogte wilt blijven van het vervolg.